Marta Korniluk, Janusz Ozonek
Politechnika Lubelska
Streszczenie
Odcieki ze składowisk odpadów zawierają w swoim składzie związki refrakcyjne oraz niebiodegradowalne substancje organiczne, które utrudniają lub całkowicie uniemożliwiają oczyszczanie metodami biologicznymi. Za miarę podatności odcieków na biodegradację przyjmuje się wartość współczynnika BZT5/ChZT, która dla odcieków ze składowisk o wieku ponad 10 lat wynosi mniej niż 0.1. Metody zaawansowanego utleniania takie jak kawitacja i ozonowanie mogą wpływać na biodegradowalność odcieków poprzez zmianę struktury cząsteczkowej i rozkład związków wysokocząsteczkowych do niskocząsteczkowych. Kawitacja powoduje rozpad cząsteczek na rodniki i generowanie rodników hydroksylowych (•OH), o wysokim potencjalne utleniającym oraz inicjowanie dalszych łańcuchowych reakcji utlenienia i degradacji. Kawitacji towarzyszą również zjawiska wtórne natury mechanicznej, chemicznej i termicznej. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w zakresie podczyszania odcieków ze składowiska odpadów za pomocą metody kawitacji hydrodynamicznej i ozonowania. Do badań wykorzystano odcieki ze składowiska odpadów komunalnych charakteryzujące się bardzo małą biodegradowalnością (wartości współczynnika BOD5/COD 0.045), o stężeniu ChZT 5969 mg/L i BZT5 270 mg/L. Eksperyment przeprowadzano w czasie 30 minut, w czasie którego do układu kawitacji podawano ozon w sposób ciągły, przy zastosowaniu dawki ozonu 30 mg/L odcieków. Przeanalizowano zmiany w zakresie stężenia ChZT, BZT5, OWO oraz współczynnika BZT5/ChZT w zależności od ilości cykli recyrkulacji. Uzyskane wyniki wskazują na możliwość zastosowania przedstawionych procesów do poprawy biodegradowalności odcieków ze składowiska odpadów komunalnych.
Słowa kluczowe
składowiska odpadów; kawitacja hydrodynamiczna
Pełny tekst
PDF (English)
